ఇండియా, పాక్ ని ప్రపంచ వరల్డ్ కప్ మొదటి బౌల్ - ఔట్ లో ఓడించిన మధుర క్షణాలు
యువరాజ్ సింగు వరుసగా ఆరు బంతులకు ఆరు ఆర్లు బాదిన మధుర క్షణాలు (విలువ : కోటి రూపాయల బహుమతి)
ఫైనల్ పోటీలో మిస్బా ఉల్ హక్ కు జోగిందర్ వేసిన చివరి మూడు బంతులు
దేశంలో తొలి సారిగా ప్రభుత్వం పైన సంచలన వ్యాఖ్యలు చేసి పెద్ద తేనె తుట్టెనే రేపారు. ప్రభుత్వ రంగంలో అంతులేని అవినీతి వున్నదనేది ఎవరూ కాదనలేని నిజం. అంతే కాదు ఈ అవినీతికి కొమ్ము కాసే వారు సాక్షాత్తు రాజకీయ నాయకులేననీ అందరికీ తెలుసు. చిన్న చిన్న విషయాలలో కూడా తల దూర్చి కాంట్రాక్టుల కమీషన్లు కొట్టడం మన ఎమ్.ఎల్.యే లకు అలవాటే. దీనిలో అన్ని పార్టీలతో సహా ఎవరికి మినహాయింపు లేదు. ఒకరికి ఒకరు సాటి.
అయితే ఇప్పుడు సమాల్ ఆరోపణలు విషయానికొస్తే...నాకు వచ్చిన ఆలోచనలు ఇవి..
ఏది ఏమైనా అందరూ కలసి సామాన్యుడి జీవితాన్ని, ప్రభుత్వ యంత్రాంగాన్ని అపహాస్యం చేస్తున్నారనేది నిర్వివాదాంశం. అది కాంగ్రెస్ అయినా, తెలుగు దేశం అయినా, సీపియమ్ లేదా భాజపా అయినా పెద్దగా తేడా లేదు. మనుషులే మారతారు. ఈ ఐ.ఏ.యస్ లు, ఐ.పీ.యస్ లు, రాజకీయ నాయకుల పంచన చేరి వారికి కుక్క సేవ చెయ్యకా మానరు. మన విస్తరిని చించకా మానరు.
ఇదేనా భాగ్యనగరం అనుకుని పదిహేను రోజులయ్యిందేమో...మరికొంత మంది అభాగ్యులు కన్ను తెరిచేలోపు ప్రాణాలు వదిలేసారు. ఎప్పటిలానే మన ఎక్స్ గ్రేషియా రాజకీయం రంగప్రవేశం చేసింది. ప్రతి రాజకీయ నాయకుడు పరిగెత్తుకొచ్చేసి ఐదు లక్షలు ఎక్స్ గ్రేషియా ఇవ్వాలని నిర్ణయించేసారు..ఎంత దయార్ద హృదయులు? వారికి చెందిన పార్టీల కార్యకర్తలు ఒక్కడొస్తే ఒట్టు. ఒక్క నాయకుడైనా తమ పార్టీ తరపున ఒక్క లక్ష ఎక్స్ గ్రేషియా ప్ర్రకటిస్తారేమో అని చూసా? ఛ ఛ అంత పని మన వాళ్లు చెయ్యటమా? నాయకుల సభలకు బ్యానర్లకు పెడతారు కోట్లు..మరి ఇక్కడ ఏం అడ్డు వస్తుందో వీళ్లకు?
మొత్తానికి ఒకటి అర్ధం అయ్యింది. మనకు ప్రత్యేకంగా ఎక్స్ గ్రేషియా మంత్రిత్వ శాఖ వుండాల్సిందే. ప్రతి నెలా క్రమం తప్పకుండా చనిపోతున్న రైతులు, అభాగ్యులు, పోలిస్ బాధితులు మొదలైన వారికి సక్రమంగా ఈ డబ్బులు అందచెయ్యటం అప్పుడు సులభం అవుతుంది.
మొన్నామధ్య ఈ నగరానికి ఏ.వన్ హోదా ఇచ్చినపుడు నాకు తిక్క రేగింది. అసలు ఏ.వన్ హోదా ఎందుకు, ఏ నగరానికి ఇస్తారో నాకు తెలియదు కానీ, మామూలు స్థాయి నుంచి అతి దరిద్ర స్థాయికి చేరుకున్న నగరాలకు ఇవ్వరని మాత్రం నాకు గట్టి నమ్మకం వుండేది. ఆ నమ్మకం ఆ రోజుతో పోయింది.
ఇక్కడ వర్షం పడితే ఒకరిద్దరు చనిపోతారు...మాన్ హోల్లలో పడి. దీనిని ఎవడూ బాగు చెయ్యలేడు. చేతులెత్తేసారు.
ఇక్కడ తీవ్ర వాదులు హాయిగా పాస్ పోర్టులు, రేషన్ కార్డులు తీసుకోవటానికి వస్తారు. ఇక్కడే సురక్షితంగా మకాం చేస్తారు.
ఇక్కడ చినుకు పడితే ట్రాఫిక్ నరకం. పోలీసులు మాత్రం మాయం
చలానాలతోనే సంవత్సరానికి కోటి రూపాయల ఆదాయం సంపాదిస్తారు ఇక్కడి పోలీసులు.
ఇక్కడ రోజుకు మద్యం విక్రయం ఒకటిన్నర కోటి.
ఎక్కడ బాంబుకు పేల్తాయో తెలియదు. ఎవరు పేల్చారో ప్రభుత్వానికి అంతకన్నా తెలియదు.
నాసి రకం రోడ్లు, స్కూల్లు, పార్కింగులు కూడా లేని షాపింగు మాల్లు..
రవీంద్రుని మాటలలో..
ఎక్కడ ప్రభుత్వం ప్రజలను తన వాళ్ళనుకుంటుందో
ఎక్కడ అవినీతి అడ్రస్ లేకుండా పోతుందో
ఎక్కడ అధికారులు, తమ పదవులను సేవాతత్పరతతో నిర్వహిస్తారో
ఎక్కడ ప్రజలు తాము సురక్షిత సమాజంలో వున్నామని భావిస్తారో
అక్కడా నా దేశాన్ని మేల్కొలుపు తండ్రీ
ఇది అన్యాయం. చాలా అన్యాయంగా అంకితా మిశ్రా ని సోనీ ఇండియన్ ఇడోల్ పోటీల నుంచి మరొకసారి బయటకు పంపేసారు. నా అభిమాన గాయకుడు అమిత్ పాల్. అయినా ప్రస్తుతం మిగిలిన నలుగురు పోటీదారులు (అమిత్ పాల్, ప్రశాంత్, ఈమన్ ఛటర్జీ, అంకిత) లో అంకితా ఒక విలక్షణమైన గాయని. పాటొక్కటే కాదు, హావభావాలు, స్పోర్టివ్‍నెస్ లలో అంకితాకు సాటి ఎవ్వరూ లేరు. ఈ చెత్త నిర్ణయానికి sms లు తమ వంతు కృషి చేసాయి. ఎలాంటి పాటనైనా పవర్ హౌజ్ గొంతుతో అద్భుతంగా పాడటం అంకితకే సొంతం. అలాంటి మంచి గాయనిని ఇండియన్ ఐడోల్ కార్యక్రమం కోల్పోయింది అని చెప్పక తప్పదు. నాకైతే ప్రశాంత్ ని ఇంటికి ఎప్పుడు పంపుతారా ఎప్పుడూ అనిపిస్తుంది.
ఏది ఏమైనా నాకు చాలా బాధగా వుంది. ఈ లెక్కన అమిత్ పాల్ ని కూడా పంపేస్తారేమో :-(
