సీమాస్ పై "సీ" లిపి సాహసం

ఈ మధ్య ఒక స్టూడెంట్ ఇంటర్న్ తో మాట్లాడుతూ వుంటే "సీ" ప్రోగ్రామింగ్ లాంగ్వేజీ మీదకు విషయం మళ్ళి చర్చ రసవత్తరంగా సాగింది. ఆ సందర్భంగా మేము కాలేజీ రోజుల్లో చేసిన "C"లిపి పని ఒకటి గుర్తుకొచ్చి అది ఇక్కడ రాస్తున్నా….

 

అవి విశాఖలో కంప్యూటర్ సైన్సు పీ.జీ వెలగబెడుతున్న రోజులు. జీవితం హాయిగా వున్న రోజులన్న మాట. వీలయితే క్లాస్ కు వెళ్లటం, ఆ క్లాస్ నచ్చక పోతే పొలోమని ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ మైదానానికి పోయి అక్కడ యుగాల తరబడి పీ.హెచ్.డి లు గట్రా చేసుకుంటున్న హాస్టల్ పక్షులతో క్రికెట్ ఆడుకోవటం. ఆనక MVP Colony సెంటర్ కి గానీ, కైలాసగిరి గానీ ఎక్కి కూర్చుని రాత్రి ఎనిమిదికి ఇంటికి చేరటం. ఇదంతా ఎలా సాధ్యమయ్యేదంటే రూములో కంప్యూటర్ లేక పోవటమే. ఆ రోజులలో కంప్యూటర్ కొనటమంటే కొద్దిగా ఇబ్బంది అయిన విషయమే..(మనకి కాదు…మన నాన్నలకి ;-))

మా రూములో మొత్తం నలుగురుం వుండే వారం. ఓనరు గారు కూడా పక్క ఇంట్లోనే వుండేవారు. మాతో బాటు ఓనర్ అంకుల్ గారి బంధువులబ్బాయి కూడా ఒకతను వుండేవాడు. ఈ కధలో బాధితుడు అతడే. పేరు రావు. ఇతడు కొద్దిగా 'అతి' మనిషి. ఆశు కోతత్వం అనే విద్య ఒంట బట్టిన వాడు. కోసే కోతలకు అంతే వుండేది కాదు. ఒకప్పుడు తను వైరస్ ప్రోగ్రామర్ అని చెప్పుకునే వాడు. మా ఫ్రెండ్ ఒకడికి అప్పట్లో ఎలా అయినా జీవితంలో ఒక వైరస్ రాద్దామనే చెత్త కోరిక వుండేది. IBM వారు ప్రచురించిన ఒక పెద్ద పుస్తకం "DOS Interrupts" ని పట్టి తెగ చదివేస్తూ వుండేవాడు. Interrupts తో ప్రోగ్రామింగ్ చెయ్యటమంటే దాదాపు కంప్యూటర్ జీవితంతో చెలగాటం ఆడుకోవటమన్నట్లే…రాసిన కోడ్ వల్ల కంప్యూటర్ ఎప్పటికీ పనికి రాకుండా పోవచ్చు.

 

అయితే అదలా వుంచి వాడితో సహా మొత్తం అందరం రావు గారి కోతలు ముందర నమ్మేసాం. అప్పట్లో మాకు సీ లాంగ్వేజీలో ఏదేదో చేసేద్దామని మహా ఇదిగా వుండేది. అది అతను వుపయోగించుకుని అలా కోతలు కోసాడన్నమాట. కాకపోతే తరువాత అర్ధం అయ్యింది అసలు భాగోతం అనుకోండి.

 

అయితే ఈ రావు గారు ఒకానొక దుర్ముహర్తంలో గుంటూరు నుంచి తన కంప్యూటర్ను తెచ్చాడు. తెచ్చాడే కానీ అతనికి గుండె గుబ గుబ మంటూనే వుండేది.ఎక్కడ మా "C" ప్రయోగాలు ఆ కంప్యూటర్ మీద చేస్తామో అని. మా రూమ్మేట్ గాడు "C" లో పిచ్చి పిచ్చి ప్రోగ్రాములు చేసేవాడు. ఒక తెల్ల కాగితం మీద అడ్డదిడ్డంగా కోడు తెగ రాసుకుపోయి వాళ్ళ కాలేజీ ల్యాబ్లో టైపు, రన్ చేసి సరదా పడిపోయే వాడన్న మాట. అలాంటి వాడికి ఇక రూముకు ఒక కంప్యూటర్ వస్తే ఆనందానికి హద్దేముంది?

 

అయితే ప్రమాదాన్ని పసిగట్టిన రావు, తన కంప్యూటర్‍కు BIOS స్థాయిలో పాస్‍వర్డ్ ఒకటి పెట్టేసాడు. ఆ పాస్ వర్డ్ CMOS అనే చోట భధ్రపరచబడి వుంటుంది. అది ఇవ్వకపోతే కనీసం ప్లాపీ కూడా పనిచెయ్యదన్నమాటే. తను వున్నపుడు పాస్‍వర్డ్ కొట్టి మాకు కొంత సేపు కంప్యూటర్ ఇచ్చేవాడు. పాస్‍వర్డ్ కూడా చెప్పేవాడు. కానీ రాత్రికి రాత్రి మరలా పాస్‍వర్డ్ మార్చేసే వాడు. అదేంటి మీరిచ్చిన పాస్‍వర్డ్ పనిచెయ్యటం లేదంటే…అదీ…కొన్ని సార్లు మదర్ బోర్డు మీద బ్యాటరీ వీక్ అయితే అలా పాస్‍వర్డ్ మారిపోతుందని చెప్పేవాడు. ఇదంతా మాకు చాలా అవమానంగా తోచింది. కొద్దిగా R & D చేస్తే అర్ధమయింది ఏమిటంటే మదర్ బోర్డు మీద బ్యాటరీ ఒక సారి పీకి మరలా పెడితే ఆ పాస్‍వర్డు పోతుందని అర్ధం అయింది. కానీ అలా చెయ్యాలంటే మొత్తం కంప్యూటర్ ను విప్పాలి. అది జరగని పని కదా…ఇక ఏం చెయ్యాలా అని తీవ్రంగా ఆలోచించి "C" లో ఏదైనా ఒక ప్రోగ్రామ్ రాసి ఆ పాస్‍వర్డును తీసేస్తే ఎలా వుంటది? అనే ఛండాలమయిన అవుడియా వచ్చింది. రావటమే తరువాయి, మా వాడు రంగంలోనికి దిగి ఎక్కడి నుంచో ఒక రెండు లైనుల ప్రోగ్రాము తెచ్చాడు. దానిని వాడు వాళ్ల కాలేజీ లాబ్లో క్షుణ్ణంగా పరీక్షించి మరీ ఒక ఫ్లాపీలో తెచ్చాడు.

 

అయితే ఇప్పుడు ఆ ప్రోగ్రామును ఆ కంప్యూటర్లో RUN ఎలా చెయ్యాలి. రావు ఎప్పుడు మాతోనే వుండేవాడు. బయటకు వెళితే పాస్‍వర్డ్ మార్చేసి చక్కా పోయేవాడు. కాబట్టి ఒక మంచి అవకాశం కోసం సిద్ధంగా వుండే వాళ్లం. ఒక మంచి ముహూర్తాన ఎందుకో చేస్తున్న పని మధ్యలో రావు గారికి ఇంటి నుంచి ఫోన్ కాల్ వచ్చింది, దాని కోసం అతను ఓనరు గారి పోర్షన్ లోనికి వెళ్ళాడు. దొరికిందిరా ఛాన్సు అని మా ఫ్లాపీ పెట్టి ఆ ప్రోగ్రామ్ ని రన్ చేసాం. టెన్షన్ గా వుంది…అసలు వర్కవుట్ అవుతుందో లేదో అని. ఒక మా వాడి మీద నాకు డౌటు. అసలు ఈ ప్రోగ్రామ్ పని చేస్తుందా లేదా అని. మొత్తానికి ఒక సెకండ్లో RUN అయింది. కానీ ఏమీ జరగ లేదు. అంతా నార్మల్ గా వుంది. Password పోయే వుంటుందని మా ఫ్లాపీ తీసేసి బుద్ధిమంతుల్లా కూర్చున్నాం. ఆ రోజు మా అదృష్టం వలన అతడు మాకు పాస్‍వర్డ్ చెప్పలేదు. మేం చచ్చినా అడగలేదు. అడిగితే ఎక్కడ మరలా కొత్త పాస్‍వర్డ్ పెడతాడో అని భయం :-)…..మొత్తానికి మరుసటి రోజు అతను కాలేజీకి వెళ్ళాక మేం కంప్యూటర్ ఆన్ చేసాం.

హుర్రే ! Password Gayab…..Password పోయిందే….:-) అప్పుడు చూడాలి మా ఆనందం. దాన్ని అణుచుకుంటూ అక్కడితో ఆగకుండా అప్పుడే ఒక క్రూరమైన పని చేసాం. ఆ కంప్యూటర్ BIOS కు మా పాస్‍వర్డు పెట్టేసాం. రావు గారి పేరు, virus కలసి వచ్చేలా ఏదో పెట్టాం. ఆ ఆనందంలో సాయింత్రం ఛాట్ గట్రా గడ్డీ గాదరా బాగా తిని ఆనందంగా రూమ్ కి చేరేటప్పటికి రావు గారు ఆదుర్దాగా రకరకాల పాస్ వర్డ్ల్ లు కొడుతూ కనిపించారు. కాసేపయ్యాక మా దగ్గరకు వచ్చి పాస్ వర్డు పనిచెయ్యటం లేదయ్యా అన్నాడు బిక్క మొహం వేసి. మేం అంతకంటే అమాయకంగా మొహం పెట్టి అలాగా పాపం…బ్యాటరీ వీక్ అయ్యిందేమోనండీ అన్నాం …ఉబికి వస్తున్న విలన్ నవ్వునాపుకుంటూ…ఒక్క సారి షాక్ తినటం అతని వంతయ్యింది. ఎందుకంటే అతని బాణం అతనికే ఎవరైనా ఎక్కుపెడతారని వూహించలేదు మరి. ఇంకేమీ అనలేక…అవునంటారా? అదే అయివుంటుంది అన్నాడు. అతను మాతో కోతలయితే కోసాడు కానీ, ఆ బ్యాటరీ ఒక సారి పీకి పెడితే పాస్ వర్డ్ పోతుందని తెలియదు :-)

 

అప్పటి నుంచి ఇక ఆ కంప్యూటర్ మా మాట మాత్రమే వినటం మొదలయింది. రావు బయటకు వెళ్లటం మొదలు…మరలా వచ్చే వరకు అది పని చేసేది. తరువాత మూగ బాటే. కొన్నాళ్లకు ఆ కంప్యూటర్ని మొత్తం గుంటూరు తీసుకు వెళ్లి బ్యాటరీ పీకించి పాస్ వర్డ్ మార్చారనుకోండి :-) ఇదంతా జరగడానికి ఒక మూడు నెలలు పట్టింది.

 

కాకపోతే అప్పటి నుంచి రావు గారి పేరు మా మిత్ర బృందంలో "CMOS(సీమాస్)" గా మారిపోయింది :-) ఇప్పటికి కూడా అదే పేరు. అయితే ఇప్పటికీ అతనికి ఈ విషయం తెలియదు. కాబట్టి హుష్…ఎవ్వరూ చెప్పొద్దు ;-)